Wijesooriya

ආනන්දමයී තමාගේ දෑතින් ඔහුගේ හිස ඔසවා ඒ හිස සිප ගත්තාය.

‘මේ ඉන්නේ මගේ අම්මා තමයි. මං හැමතැනම හොය හොයා ඇවිද්ද අම්මා මේ ගෙදරම ඉන්නවා. අම්මා කුලයක් බලන්නේ නෑ. පිරිසිදු, අපිරිසිදුකම් බලන්නේ නෑ. කවුරුවත් පිළිකුල් කරන්නේ නෑ. අම්මා යහපතේ ප්‍රතිමූර්තියක්. අම්මා තමයි මං ප්‍රාර්ථනා කරපු භාරතවර්ෂයේ සංකේතය.’

‘එකපාරක් අම්මගේ ලඡමියාට අඬගහන්න අම්මේ. ලඡමියාට කියන්න මට වතුර ටිකක් ගෙනත් දෙන්න කියලා.’
ආනන්දමයී එවිට කඳුළින් අවහිර වූ මෘදු ස්වරයෙන් ගෝරාගේ කනට කර මෙසේ කීවාය.

‘ගෝරා, එක පාරක් විනයට එන්න කියලා පණිවිඩයක් යවන්නද?’